Lekcja 5

Harmonia samogłoskowa


W języku tureckim mamy 8 samogłosek, które dzielą się na tylne (4) i przednie (4).
tylne: a, ı, u, o
przednie: e, i, ü, ö

Jak już wcześniej wspomniałam, język turecki jest językiem aglutynacyjnym, a więc wszelkie formy tworzymy poprzez dodawanie sufiksów inaczej mówiąc przyrostków ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Przyrostek).

Przykład sufiksów:


-lar (sufiks liczby mnogiej)
-sin ( polskie "jesteś")
-dir
itd.

Więc weźmy wyraz:

ev (dom)

ev+-lar = evler (domy)

Dlaczego -ler, a nie -lar? No właśnie to jest harmonia samogłoskowa.
Samogłoska w sufiksie uzgadnia się do ostatniej samogłoski w wyrazie.
W wyrazie ev mamy samogłoskę "e" czyli przednią- więc w sufiksie również musi być przednia.
W przypadku sufiksu -lar mamy dwie możliwości samogłosek do wyboru:
 a lub e czyli -lar lub -ler
O tym którą z opcji wstawimy decyduje właśnie: ostatnia samogłoska w wyrazie.
Po przedniej przednia, po tylnej tylna!

Przykłady:
ev> evler - dom> domy
kız> kızlar - dziewczyna> dziewczyny
araba> arabalar - samochód> samochody
bardak> bardaklar - szklanka>szklanki
el> eller - dłoń>dłonie
gül>  güller - róża> róże
göl> göller - jezioro>jeziora
göz>  gözler - oko>oczy

c.d.n.